La bela Carolina la veulo maridè
lo Duca di Sassonia a-i veulo fé sposè.
"Oh s’ha m’è bin pì car’n pover paisan
che ’l Duca di Sassonia ch’a l’é tant lontan".
"’n pòver paisan l’é pa des vòst onar
lo Duca di Sassonia ch’a lé ’n gran signo".
"Da gia ch’a l’é così, da già ch’a l’é destin
faroma ’n a girada tut ’ntorn Turin...
Bondì me car papà, bondi cara maman
che mi vad’n Sassonia ch’a l’é tant lontan
Cara la mia cugnà, tocheme ’n pòch la man
cola che v’arcomand s’ha l’é la mia maman"
Quand a n’in son rivà sël pont là di Versseil
na fa la dispartia con ij sò fratej :
"fratej dij mè fratej, tocheme ’n pòch la man
che mi vad’n Sassonia ch’a lé tan lontan !
Tocheme ’n pòch la man, amis mè car amis,
l’é con la fio dël liri arvedse ’n Paradis !"
Carolina de Savouè
La bèla Carolina el* vôt (sè*) mariar
Lo Duco de Sassonia il* vôt (la) fére sposér (mariar).
"Oh cen mè ben plêt* car (su) un pover payisan
je* (avouéc) lo Duco de Sassonia que l’est tant louentan (louenten)".
"Un pôvro payisan l’est pas de voutro honor
lo Duco de Sassonia que l’est un grand ségnor".
"Dejâ (d’abôrd) que l’est cosi (d’ense), dejâ que l’est (lo) destin
faramo (farens) una girada (tôrn) tut entorn (u tôrn) (de) Turin...
Bondé (Bonjorn) mien chièr papa, bondé (bonjorn) chièra maman
je m’en vèso en Sassonia que l’est tant luentan (luenten)
Chièra la mia cognâ (bèla-suéra), toche mè un pou la man
Cela* je vos rècomando, cen l’est la mia maman"
Quand ils n’en sont arrevâs su lo pont (du) lât de (de coute de, a part de) Verssei
l’a fât la dispartia (dèpart) con il (lo) siô frâre :
"(biô-)frare de mien* frare, toche-mè un pou la man
je mè vèso en Sassonia que l’est tant luentan (luenten) !
Toche mè un pou la man, amis miens chièr amis,
l’est con (avouéc) la fllor de le (du) lis (que mè mario*), a revêde-sè en Paradis !"
arpitan.ch & francoprovencal.ch